1954 – 1960
In het jaar 1954 kwam Jozef De Staebele vanuit Mater in Nederename wonen. Hij had vroeger bij de Materse toneelbond “Vreugd en Deugd” gespeeld en voelde de behoefte om ook in Nederename een toneelbond op te richten.
In 1955 was het dan zover. Na een hoogmis tussen pot en pint in Café Moderne (nu Café De Sterre) besloten ze met enkele mannen werk te maken van het oprichten van een toneelbond. Men zocht nog een aantal medewerkers en op 22 oktober 1955 vond de eerste vergadering plaats, in Café In den ouden paraplu. De oprichting was een feit. De bestuursploeg bestond uit voorzitter Antoon De Baets, ondervoorzitter Georges De Bock, schatbewaarder Jozef De Staebele, secretaris Simon Lecluyse en commissarissen Pierre Van Laethem, Robert Baudelet, Michel Gyselinck en Jozef De Smet. Er werd gekozen voor de naam De Pelikanen, verwijzend naar het gemeentelijk wapenschild. Het voornaamste doel was “de Vlaamse medemensen en onszelf cultureel en in ‘t scone en in ‘ wroede te verheffen”.
Om de kas te spijzen werd er samen met de voetbalclub FC Nederename een Vlaamse kermis ingericht. Op zoek naar een geschikte toneelruimte kwam men terecht bij Julien Contreras in zaal Scala, eigenlijk niet meer dan een betonplaten kot naast een kippen- en duivenhok. Voor het eerste stuk viel de keuze op “Napoleon IV”, toen nog enkel door mannen gespeeld omwille van de tijdsgeest. De regie was in handen van Jozef De Staebele. De twee opvoeringen waren een groot succes, en bij gebrek aan ruimte en om de stijgende onkosten te dekken werd er uitgekeken naar andere zalen om op verplaatsing te spelen.
 1956 – Napoleon IV |  1958 – De melodie van de zwerver |
1961 – 1970
In de loop der jaren werd er gespeeld in Mater, Sint-Denijs-Boekel, Wortegem, Welden, Gent, Melden, Oudenaarde, Kruishoutem, Nokere, Eine, Sint-Maria-Horebeke, Semmerzake en Bevere. Pas in 1959 stonden er ook vrouwen op de planken in het stuk “De wonderdoktoor”. De langste vertoning van dit stuk vond plaats in Boekel, waar er geen einde kwam aan het derde bedrijf aangezien de souffleur vergeten was om na de pauze terug in zijn souffleurbak te kruipen.
 1959 – De wonderdoktoor |  1963 – Baas best en St.-Antonius |
In 1965 moest men op zoek naar een nieuwe voorzitter. De nieuwe dorpsdokter Henri Vanderschaeve werd aangesproken en bereid gevonden deze taak op zich te nemen. Datzelfde jaar vierde de vereniging zijn 10-jarig bestaan. Georges Mortier werd tot ere-voorzitter verheven en men voerde het stukje “Sint-Joris en de draak” op. Er werden ook verschillende nevenactiviteiten ingericht, zoals de jaarlijkse bedevaart naar Kerselaere, een daguitstap op “beloken Pasen” en weekendjes naar het verre Duitsland.
1971 – 1980
In 1976 moest er noodgedwongen worden uitgekeken naar een nieuwe speelruimte, en de keuze viel op zaal Breughel bij Erik Groenez. De zaal was pas vernieuwd en het aantal toeschouwers steeg gestaag. In 1980 werd het 25-jarig bestaan gevierd, waarbij de drie overgebleven stichters in de bloemetjes werden gezet: Georges De Bock, Jozef De Staebele en Pierre Van Laethem. De Pelikanen werden ontvangen op het stadhuis door burgemeester en schepenen, waarna ze genoten van een receptie met alle leden en andere Oudenaardse toneelbonden.
 1975 – Pasterke Candeels |  1975 – Dorpsserenade |
 1978 – Dorpspoëet |  1980 – Souper 25 jaar De Pelikanen |
1981 – 1990
Sinds 1972 waren de Pelikanen ook aangesloten bij het AKVT, en volgden er ook uitwisselingen met buitenlandse toneelgroepen. In 1980 trokken drie leden naar Roemenië, in 1982 werd een delegatie naar Oostenrijk uitgestuurd, en in 1985 reisde men naar Tsjechoslovakije. In datzelfde jaar werd ook het 30-jarig bestaan gevierd.
 1981 – De mirakelmakers |  1985 – Souper 30 jaar De Pelikanen |
 1986 – De ziekte van Vlasky |  1989 – Reis naar De Moezelstreek |
1991 – 2000
In 1993 tenslotte brachten we een tegenbezoek aan Theater für Sie uit Bratislava, waar het alomgekende stukje “Genoveva van Brabant” werd opgevoerd.
Andere regisseurs deden hun intrede waaronder Nadine Van Vossem en Peter De Kemel.
In 1995 werd het 40-jarig bestaan gevierd met een uitgebreide souper, waarbij alle bestuursleden een bord kregen met het schild van De Pelikanen erop in Delfts blauw als aandenken. Eén jaar later verkeerden De Pelikanen in een kleine crisis toen enkele bestuursleden samen met de voorzitter ontslag namen. De overblijvende leden, waaronder Jozef en Pierre, besloten eensgezind om verder te doen en een nieuw bestuur werd gekozen.
 1991 – Drie vrouwen om één |  1992 – Souper “Cowboys en Indianen” |
 1994 – Maar nonkel Astère toch |  1998 – Pluche beertjes |
2001 – 2010
In 2003 moesten we opnieuw op zoek naar een nieuwe locatie, waarbij we uitweken naar de parochiezaal in Ename. In 2005 vierden we dan ons gouden jubileum, het 50-jarig bestaan. Met trots werden we officieel erkend als Koninklijke Toneelvereniging. Opnieuw werden we ontvangen op het stadhuis, en we hielden een tentoonstelling in de school van Nederename met een overzicht van 50 jaar toneelplezier. Luc Van Heddeghem regisseerde het jubileumstuk “Far West op zijn best”, een stuk gebracht met live muziek, zang en dans.
 2001 – De man die nikske kan |  2003 – Souper “Gala” |
 2005 – De Far West op z’n best |  2009 – Bij tante Wanne |
2011 – 2015
Met onze huidige enthousiaste groep zijn we van plan om met ons 60 jaar het hierbij niet te laten en er nog vele jaren bij te doen!
 2011 – Satans vuile was |  2012 – Souper “Duizend-en-één-nacht” |
 2012 – Broeders bij nonnen |  2015 – T-rouw |